Rozpoczynamy nowy cykl turystyczny pt. Weekendowa wycieczka za Ostrów. Opisywać będziemy miejsca z ciekawą historią. Jeśli znacie obiekty i miejsca warte wspomnienia piszcie do nas. Na pierwszy ogień idzie szpital psychiatryczny koło Poznania.
| Źródło: foto: Addic7ed Empire
Weekendowa wycieczka za Ostrów: Opuszczony szpital psychiatryczny
Owińska to wieś położona około 10 km od Poznania. W 1838 w budynkach poklasztornych, które zakonnice musiały opuścić w związku z kasatą klasztoru (po ówczesnym przesiedleniu pozostałych zakonnic do innych miejscowości) otwarto zakład dla psychicznie chorych. Choć na próżno szukać tu przedmiotów świadczących o dawnej działalności szpitala to bezsprzecznie ma on niepowtarzalny klimat i jest wart odwiedzin. Przechadzając się korytarzami szpitala można ulec wrażeniu, że te ściany są pełne cierpień i mrocznej historii.
Pierwszym dyrektorem zakładu był Friedrich Wilhelm Christian Beschorner, a kolejnym Karl Wilhelm Werner. Do 1920 zakład w Owińskach był jedynym publicznym zakładem dla całej Prowincji Poznańskiej i jednym z najlepiej urządzonych w Niemczech. Rozbudowę obiektu w 1880 roku nadzorował Heinrich Laehr. Według stanu na 1911 rok dysponował 750 łóżkami. Pierwszym dyrektorem po 1920 roku był Stanisław Górny, a po nim nastał Marcin Zieliński. Pod koniec lat 30. planowano zreorganizować zakład i przekształcić go z detencyjnego w ośrodek o charakterze naukowo-leczniczym. Miał też być zapleczem Polskiego Instytutu Badań Dziedziczności.
II wojna światowa zniweczyła te plany, po jej wybuchu 1100 pacjentów szpitala zostało zamordowani w ramach akcji T4, która polegała na masowych mordach osób chorych na schizofrenię, niektóre postacie padaczki, otępienie, pląsawicę Huntingtona, osoby niepoczytalne, chorych przebywających w zakładach opiekuńczych ponad 5 lat, oraz ludzi z niektórymi wrodzonymi zaburzeniami rozwojowymi. Akcja ta była także nazywana „eutanazją” osób upośledzonych- stąd skrót E-Aktion, natomiast szerzej znany skrót T4 pochodzi od adresu biura tego przedsięwzięcia mieszczącego się w Berlinie przy Tiergartenstraße 4. Uważa się także, że ogółem w latach 1939-1945 zabito (rozstrzelano, zagazowano lub otruto) ok. 200 000 ludzi upośledzonych i niepełnosprawnych.
Po zakończeniu wojny w budynkach należących do kompleksu szpitalnego po ich kapitalnym remoncie i adaptacji znajdował się od 1952 roku Zakład Wychowawczy, który został przeniesiony w 1994 roku do nowych budynków znajdujących się na terenie Poznania. Od 2006 roku kompleks budynków jest własnością poznańskiej Fundacji Srebrne Lata. Obecnie obiekt jest w rękach prywatnego właściciela. Wieś położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 196 z Poznania do Wągrowca.
Pierwszym dyrektorem zakładu był Friedrich Wilhelm Christian Beschorner, a kolejnym Karl Wilhelm Werner. Do 1920 zakład w Owińskach był jedynym publicznym zakładem dla całej Prowincji Poznańskiej i jednym z najlepiej urządzonych w Niemczech. Rozbudowę obiektu w 1880 roku nadzorował Heinrich Laehr. Według stanu na 1911 rok dysponował 750 łóżkami. Pierwszym dyrektorem po 1920 roku był Stanisław Górny, a po nim nastał Marcin Zieliński. Pod koniec lat 30. planowano zreorganizować zakład i przekształcić go z detencyjnego w ośrodek o charakterze naukowo-leczniczym. Miał też być zapleczem Polskiego Instytutu Badań Dziedziczności.
II wojna światowa zniweczyła te plany, po jej wybuchu 1100 pacjentów szpitala zostało zamordowani w ramach akcji T4, która polegała na masowych mordach osób chorych na schizofrenię, niektóre postacie padaczki, otępienie, pląsawicę Huntingtona, osoby niepoczytalne, chorych przebywających w zakładach opiekuńczych ponad 5 lat, oraz ludzi z niektórymi wrodzonymi zaburzeniami rozwojowymi. Akcja ta była także nazywana „eutanazją” osób upośledzonych- stąd skrót E-Aktion, natomiast szerzej znany skrót T4 pochodzi od adresu biura tego przedsięwzięcia mieszczącego się w Berlinie przy Tiergartenstraße 4. Uważa się także, że ogółem w latach 1939-1945 zabito (rozstrzelano, zagazowano lub otruto) ok. 200 000 ludzi upośledzonych i niepełnosprawnych.
Po zakończeniu wojny w budynkach należących do kompleksu szpitalnego po ich kapitalnym remoncie i adaptacji znajdował się od 1952 roku Zakład Wychowawczy, który został przeniesiony w 1994 roku do nowych budynków znajdujących się na terenie Poznania. Od 2006 roku kompleks budynków jest własnością poznańskiej Fundacji Srebrne Lata. Obecnie obiekt jest w rękach prywatnego właściciela. Wieś położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 196 z Poznania do Wągrowca.
Napisz komentarz
Komentujesz jako: Gość Facebook Zaloguj